#صحیفه سجادیه

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ سَدِّدْنِی لِأَنْ أُعَارِضَ مَنْ غَشَّنِی بِالنُّصْحِ، وَ أَجْزِی مَنْ هَجَرَنِی بِالْبِرِّ، وَ أُثِیبَ مَنْ حَرَمَنِی بِالْبَذْلِ، وَ أُکافِی مَنْ قَطَعَنِی بِالصِّلَةِ، وَ أُخَالِفَ مَنِ اغْتَابَنِی إِلَی حُسْنِ الذِّکرِ، وَ أَنْ أَشْکرَ الْحَسَنَةَ، وَ أُغْضِی عَنِ السَّیئَةِ.

خداوندا بر محمد و آلش درود فرست، و مرا بر خیرخواهی کسی که با من نیرنگ کند توفیق ده، و آن را که از من دوری کرده به خوبی پاداش دهم، و به آن کس که محرومم ساخته بخشش کنم، و به آن که از من بریده بپیوندم، و برخلاف آن که از من غیبت کرده از وی نیکو یاد کنم، و خوبی را سپاسگزارم، و از بدی چشم بپوشم.

چقدر زیبا است این فراز از دعای مکارم الاخلاق چقدر پر است از حرفهای جالب و شنیدنی حرف هایی که هر روزمان را درگیر کرده است … حرف هایی که انگار همین حالا  در همین لحظه برای ما گفته شده است.

این فراز از دعا شرح حال من و مایی است که بی درنگ نیرنگ کردیم، ناخواسته دوری کردیم، ندیده محروم کردیم و نشناخته بریدیم

بریدیم از آنهایی که نیاز به پیوند روحی ما داشتند

ندیدیم آن را که نیاز مند  دیده شدن بود

دوری کردیم از آن که نیاز مند حضور ما و فقط حضور ما بود

خدایا ببخش، ببخش به خاطر وظایفی که ناخواسته از انجامش دور بودم

خدایا ببخش به خاطر وظیفه ای که بر دوشم نهادی و من ناخواسته ندیدم و نشنیدم و نخواستم که ببینم