سلام

اینجافضایی است برای حرف های  پر از حرف من 

اینجا قرار است پر شود از روز مرگی های سیاه سفید من……

با من بمان تا بشنوی حرف های پر از حرفم را

و ببینی روز مرگی های سیاه و سفید فرهنگی ام را

و اما روز مرگی های فرهنگی من ……

امروز در مطلبی خواندم : روزمرگی چیزی نیست جر تکرار روزها بدون هیچ امید و اشتیاقی که باعث می شود انرژی و شادمانی خود را در دراز مدت از دست بدهیم

 اما روز مرگی های من از جنس نا امیدی نیست من روز هایم را بدون هیچ امید و اشتیاقی سر نمی کنم ،برعکس روز های من پر است از امید و آرزو ،شوق و اشتیاق

اما این  آدم های پر از خالی اطرافم  هستند که تمام تلاششان را خواسته یا ناخواسته به رخ می کشند   تا شادمانی امید و اشتیاق را در دلم آشوب کنند

خیالتان ناراحت …. من امید وار تر از آنم که سر خم کنم در برابر باد ناملایمات ذهن پر از تشویش شما

خیالتان ناراحت……  دلم قرص است به خدایی که آن بالا بالا ها در انتظار آن نشسته است تا شاید شما به خود آیید و

کمی ذهنتان در گیر امثال ما شود …..  یادتان بیاید که ما همان جوان هایی هستیم که وعده داده شده ایم .. 

و اما خیالتان راحت راحت ما کاری به میز هاو صندلی هایتان نداریم ما فقط ذهنتان را نشانه رفته ایم به امید بیداریش ….